আটা আৰু ময়দা শৰীৰৰ বাবে ক্ষতিকাৰক | কোনটো শৰীৰৰ বাবে বেছি ক্ষতিকৰ তৎখনাত জানি লওক।

 প্ৰথমতে, এয়া লক্ষ্য কৰিব লাগে যে আটা মুলতঃ ঘেঁহুৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয়।  কিন্তু এতিয়া ইয়াক ওট, বাৰ্লি, চাউল, চয়াবিন আদিৰে তৈয়াৰ কৰা আটা  বজাৰত  উপলব্ধ।  কিন্তু আমাৰ  ৰাজ্যৰ বেছিভাগ লোকে ঘেঁহুৰ আটাক ক সাধাৰণ আটা হিচাপে চিনি  পায়।

সেয়েহে এই আলোচনাত আমি ঘেঁহুৰ আটাৰ কথা কম।  যিকোনো শস্যৰ তিনিটা অংশ থাকে।  বাহিৰৰ আৱৰণক ব্ৰান বুলি কোৱা হয়।  এই অংশত আহাৰৰ আঁহ, খনিজ, এণ্টিঅক্সিডেণ্ট আদি থাকে।  দ্বিতীয় অংশ, মধ্য অংশ, হৈছে এণ্ডোস্পাৰ্ম।  এই অংশত মুখ্যতঃ কাৰ্বোহাইড্ৰেট থাকে।  অতি ভিতৰৰ অংশক জার্ম বুলি কোৱা হয়।  ইয়াত ভিটামিন, খনিজ, প্ৰ'টিন আদি থাকে।  এই ক্ষেত্ৰত, শস্যৰ এই তিনিটা অংশ আটা থাকে।  সেইবাবে আটাক 'হেল গ্ৰেন' খাদ্য বুলি কোৱা হয়।  আটা সাধাৰণতে ইয়াত থকা সকলো শস্যৰ উপস্থিতিৰ বাবে ৰঙত পাতল ৰঙা হয়।  স্বাদ টো সামান্য মিঠা।  আটাত বিভিন্ন লাভজনক উপাদান থাকে।  ইয়াত থকা আহাৰৰ আঁহটোৱে কোষ্ঠকাঠিন্য উপশম কৰাত সহায় কৰে।  হজমত সহায় কৰে।  আটাত অতি প্ৰয়োজনীয় ভিটামিন বি, নিয়াচিন, ফলিক এচিড, থিয়ামাইন আদি থাকে।  খনিজ পদাৰ্থৰ ভিতৰত আছে জিংক, লেহিয়া, মেগনেছিয়াম, মেংগানিজ ইত্যাদি।  এণ্টিঅক্সিডেণ্টো আছে।  ইয়াত অত্যাৱশ্যকীয় ফেটি এচিড লাইগনন, ছালফাৰ যৌগ আদিও থাকে।  ঘেঁহুৰ আটাই ইনচুলিনৰ কাৰ্যকাৰিতা বৃদ্ধি কৰে।  

ইয়াৰ ফলত, শৰীৰত ডায়বেটিচ নিয়ন্ত্ৰণ কৰাত ময়দাৰ ভূমিকা আছে।  হৃদৰোগ, ষ্ট্ৰোক প্ৰতিৰোধ কৰাত সহায় কৰে।  'নৰক গ্ৰেন' হোৱাই মেদবহুলতাৰ সমস্যা হ্ৰাস কৰে।  লগতে পেটৰ চৰ্বি বা পেটৰ চৰ্বিহ্না হ্ৰাস কৰা।  অধ্যয়নে দেখুৱাইছে যে ঘেঁহুৰ আটা কৰ্কট ৰোগ প্ৰতিৰোধ কৰাত সহায় কৰে।  অৱশ্যে, যদি আপোনাৰ পেটৰ বিষ হয় যেনে লুণ্টিছ এলাৰ্জি, ইৰিটেবল বাৱেল চিণ্ড্ৰম ইত্যাদি, আপুনি আটাৰে তৈয়াৰ কৰা খাদ্য খাব নোৱাৰিব।  100 গ্ৰাম আটাত 12.1 গ্ৰাম প্ৰটিন, 69.4 গ্ৰাম কাৰ্বোহাইড্ৰেট, 1.6 গ্ৰাম চৰ্বি, 12.5 গ্ৰাম আহাৰ ফাইবাৰ, 20 মিলিগ্ৰাম ছডিয়াম আৰু 315 মিলিগ্ৰাম পটাছিয়াম থাকে।  100 গ্ৰাম ময়দাৰ পৰা  প্ৰায় 342 কেল'ৰি শক্তি পোৱা যায়।

ময়দা কেৱল ঘেঁহুৰ পৰাতৈয়াকৈ তৈয়াৰ কৰা হয়।  এই ক্ষেত্ৰত ঘেঁহুটো পৰিমাপ কৰা হয় আৰু বাহিৰৰ ব্ৰান আৰু ভিতৰৰ জার্ম বৰ্জন কৰা হয়।  কেৱল মধ্য এণ্ডোস্পাৰ্ম থাকে।  আটা মুখ্যতঃ এণ্ডোস্পাৰ্মৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয়।  ইয়াৰ বাবে ময়দাটোৰ ৰং হালধীয়া বগা হয়।  যিহেতু আহাৰৰ আঁহ বৰ্জন কৰা হয়, ময়দাটোও ভাল হয়।  স্বাদ সন্তুষ্ট কৰিবলৈ লুচি, পেৰাথা, ৰুটি, চিঙাৰা, নুডলচ, বাৰ্গাৰ, পিজ্জা আদি, আটা ময়দাৰ পৰ তৈয়াৰ কৰা হয়।  আগতে উল্লেখ কৰা মতে, ঘেঁহুৰ এণ্ডোস্পাৰ্মত মুখ্যতঃ কাৰ্বোহাইড্ৰেট থাকে।  পুষ্টিবোৰ ব্ৰেন আৰু জার্ম অংশত থাকে।  সেয়েহে ময়দাৰ পৰা শৰীৰৰ লাভালাভ প্ৰায় অস্তিত্ববিহীন।  ইয়াৰ বিপৰীতে ময়দাই কিছুমান শাৰীৰিক সমস্যা সৃষ্টি কৰিব পাৰে।  ময়দাত উচ্চ গ্লাইচেমিক ইনডেক্স (GI) থাকে।  হঠাৎ ময়দাৰে তৈয়াৰ কৰা খাদ্য খোৱাৰ পিছত শৰীৰত  চেনীৰ স্তৰ বৃদ্ধি কৰে  সেয়েহে ডায়বেটিচ ৰোগীৰ ময়দা আধাৰিত খাদ্য গ্ৰহণ কৰি চেনী নিয়ন্ত্ৰণত সমস্যা আছে।  অধ্যয়নৰ পৰা দেখা যায় যে অধিক ময়দা খোৱাৰ ফলত বেয়া কলেষ্টেৰল এলডিএলৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি হয়।  ইয়াৰ ফলত হৃদযন্ত্ৰৰ সমস্যা, ষ্ট্ৰোক আদি হ'ব পাৰে।  ময়দাই পাচন সমস্যা সৃষ্টি কৰে।  কোষ্ঠকাঠিন্য হ'ব পাৰে।  

100 গ্ৰাম ময়দা পুষ্টি: ইয়াত 11 গ্ৰাম প্ৰটিন, 63 গ্ৰাম কাৰ্বোহাইড্ৰেট, 9 গ্ৰাম, 0.9 গ্ৰাম চৰ্বি, 9.3 মিলিগ্ৰাম ছডিয়াম, 130 মিলিগ্ৰাম পটাছিয়াম আৰু কোনো আঁহ নাই।  100 গ্ৰাম ময়দাৰ পৰা 348 কেল'ৰি।  যদি আপুনি আটা বা ময়দাক পুষ্টিৰ মূল্য হিচাপে দেখিলে, ময়দাই এক ডজন গেলন ত ইয়াৰ প্ৰতিদ্বন্দী ময়দা হেৰুৱায় দিব।  কিন্তু মনত ৰাখিব, ময়দা বিষ নহয়।  স্বাস্থ্যৱান ব্যক্তি এজনে সপ্তাহত এবাৰ বা দুবাৰ আটা আহাৰ খাব পাৰে।  যদি আপোনাৰ ডায়বেটিচ, উচ্চ ৰক্তচাপ, উচ্চ কলেষ্টেৰল, হৃদৰোগ, ষ্ট্ৰোক বা আন কোনো জটিল ৰোগ আছে, চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ অনুসৰি মাহত এবাৰ বা দুবাৰ ময়দা খাব লাগে  ইয়াত, আটাৰে তৈয়াৰ কৰা খাদ্য নিয়মীয়াকৈ খাব পাৰি।  অবশ্যই, এই ক্ষেত্ৰতো, যদি আপুনি সংযম পাহৰি লেতেৰা হ'ব, আপুনি হতভৱ নহ'ব।